İznik'ten Truva'ya: Doğu-Batı Mücadelesi ve Papa'nın Ziyareti

Dünyada 1,5 milyar Katolik var. Ve bu Katoliklerin lideri Vatikan'daki Papa. Ve o papa İznik'e geldi. Yani 1,5 milyar

insanı yönetiyorsun ama Müslüman bir ülkenin normal bir şehrine geliyorsun. Yani İstanbul, Ankara, İzmir falan da

değil. Direkt İznik. Çin'i mi alacak acaba hediyelik ya da Canı Döner falan mı çekti?

Konumuz tarihi tam 3200 yıl öncesine dayanan ve hala devam eden Doğu ve batının savaşı.

Anlatayım. Homeros. Bu ismi daha önce duydunuz mu? Kendisi ama yani kördü. Ama buna rağmen

tarihin en bilinen hikayesini Truva Savaşı'nı konu alan İlyada ve Odesya'yı yazacaktı. Peki Truva Savaşı'nın Papayla

ne alakası var? İşte bunu anlamanız için sabırla videoyu izlemenizi rica edeceğim. O yüzden arkanıza yaslanın,

gevşeyin. Çünkü yolculuğumuz tam 3200 yıl sürecek. Homeros'un İlyada ve Odesa'yı milattan önce 7 ila 8. yüzyılda

yazdığı öngörülüyor. Ancak Truva Savaşı'nın milattan önce 13. yüzyılda yaşandığı düşünülüyor. Yani Homeros'un

İlyada'yı yazmasından 400 yıl önce Homeros'un bu olayı kulaktan kulağa aktarılan anlatıları bir araya

toplayarak yazdığı öngörülür. Ee yani Truva savaşı efsane mi, gerçek değil mi diye soracak olursanız gerçek. Bunu

nereden anlıyoruz? Truvvalılarla günümüz Çorum'un başkentlik yaptığı Hititlerin aralarındaki yazılı anlaşmadan. Bu

anlaşma günümüzde Çanakkale'de müzede sergilenmekte. Velasıl Truva Savaşı gerçekti ve Truvalılar günümüzün

Çanakkale dolaylarında ikamet ediyorlardı. Truva savaşı ise akalar yani Yunanlılar ile Truvalılar arasında

gerçekleşti. Akaların başında ise istilacı imparator Agemennon vardı ve gözünü Anadolu'ya dikmişti. Anadolu'nun

kilidi ise Turvaydı. Bu yüzden milattan önce 12. yüzyılda Çanakkale kıyılarına binlerce askerle çıkarma yapar. Bilinen

hikaye tahtadan yapılmış bir at hilesiyle Truva yani Çanakkale şehri alınır. Yunan akalılar galip gelir. Yani

çok bilinenin aksine Truva Savaşı bir kadın uğruna saray entrikaları nedeniyle yapılmış bir savaştan ziyade Doğu ve

Batı Savaşı'nın başlangıcıydı. Hatta 1915'te Osmanlı Devleti'nin açtığı Çanakkale Cephesi'ni İngiliz zırhlısı

Queen Elizabeth bombalarken zırhlıdaki İngiliz subayı Robert Brock günlüğüne ve yüzyıllar sonra Turaya yine batının

azametiyle sarsıldı yazacaktır. Yani aradan 3200 yıl geçmesine rağmen Batı Troya'yı unutmamıştır. Hatta Osmanlı

Devleti'ni teslim ve parçalanma anlaşması olan Mondros Paçavrasını Batı devletleri Agemennon adlı gemide

imzalatmıştır. Osmanlı'ya yani doğunun temsilcisine Agemennon adlı gemide teslim anlaşması imzalatmaları boşa

değildi. Mesaj açıktı. Batı galip geldi. Neyse konuyu fazla dağıtmadan Doğu ve Batı Savaşı'nın gelişimine devam edelim.

Truva Savaşı'ndan yüzyıllar sonra Roma İmparatorluğu kuruldu ve devasa sınırlara ulaştı. Ancak bu denli büyük

bir toprak parçasını yönetmek kolay değildi. İmparatorluk çatırdıyordu. İşte bu noktada Roma İmparatoru Konstantin

devletin yıkılmamasına çözümü o zamana kadar zulüm ettikleri Hristiyanlara kucak açmakta gördü. Zira Hristiyan

nüfus bu dönemler ciddi manada artmış. Paganlar azınlıkta kalmıştı. İmparator Konstantin'in planı açıktı. Roma

İmparatorluğu Hristiyan yapacak. Böylece devlet sonsuza dek yaşayacaktı. Bunun için de milattan sonra 325'te İznik'te

Hristiyan konsilini düzenledi ve baba, oğul ve kutsal ruh üçlemesi ilk bu konsilde yaratıldı. Yani Hristiyanlık

İsa ile Kudüs'te başlamıştı ama derli toplu ve resmi hale İznik'te gelmişti. Bu süreçte de Roma'nın başkenti başka

bir Yeditepe olan aynı zamanda İznik de yakın olan İstanbul'a 330 yılında taşındı. Böylece Roma'nın başkenti artık

Roma değil, İstanbul, dini de paganlık değil, Hristiyanlıktı. Dolayısıyla da batının başkenti İstanbul, dini de

Hristiyanlık olmuştu. Sonrasında 70 sene sonra Roma ikiye bölündü. Doğunun başkenti İstanbul, batının başkenti ise

Roma olacaktı. Batı Roma çok kısa bir süre sonra paramparça olurken Doğu Roma bugün söylenen adıyla Bizans ilelebet

yaşayacaktı ve Muzaffer Batı'nın yegane temsilcisi olacaktı. Derken 610 yılında Arap Yarımadası'a yeni bir din

yükselmeye başladı. Hz. Muhammed önderliğinde İslamiyet büyük bir hızla yayıldı. Bu doğunun Truva'dan bu yana

tekrar yükselmesi demekti. Dört halifeler döneminde İslamiyet sınırları Bizans'ın kapılarına kadar dayandı.

Yetmedi batının en batısına kadar ilerledi. Müslümanlar İspanya'ya 750 yılında dayandı. Günümüz Fransa sınırına

kadar ilerlediler. İşte bu noktada İspanya'daki yerel krallar ve Papa batının bu ezilişine dur diyecekti ve

Müslümanları Avrupa'dan atma planı olan yeniden kazanım anlamına gelen ve Konquesta'yı başlattılar. Müslümanların

Avrupa'dan arındırılması tam 700 sene sürdü. Sonuç olarak da Batı doğuya bu savaşta üstün geldi. Avrupa doğlulardan

arındırıldı. Ancak Hristiyanlık dünyası 1054 yılında bu süreçte Katolik ve Ortodokslar olmak üzere ikiye ayrıldı.

Bu öyle keskin bir bölünmeydi ki Katolikler Ortodoksları Hristiyan saymıyordu. Ortodokslar ise asla

Hristiyanlara güvenmiyordu. Bundandır ki Ortodoks mezhebinden olan Bizans, Fatih İstanbul'u kuşattığında Katoliklerden

yardım istemeyi reddetmişti. İstanbul sokaklarında Katolik Latin külahı görmektense Müslüman Osmanlı sarığı

görmeyi yeyleriz diyeceklerdi. 1453 itibariyle batının yegane temsilcisi Roma Müslüman Türkler tarafından yıkıldı

ve İstanbul sokaklarında Osmanlı sarığı görülmeye başlandı. Evet, bilinenin aksine Fatih Bizans'ı değil Roma

İmparatorluğu'nun son kalıntısını yıkacaktı ve yüzyıllar süren batının üstünlüğüne son verecekti. Ancak Batı

tarihçileri yakın tarihte Roma'yı Müslüman Türkler yıktı dememek için Fatih'in yıktığı Roma'ya Bizans

diyecekti. Zira Batı için Roma çok önemliydi ve mevcut batı devletleri Roma'nın devamıydı. Hatta Fatih Sultan

Mehmet Ağan'ın fetih sonrası ben doğunun ve Hektor'un intikamını aldım dediği rivayet edilecekti. Hektor ise

bildiğimiz üzere Truva Savaşı'nda Doğunun yani Truva'nın komutanıydı. Ve artık doğunun komutanı Fatih'ti. Dini

ise İslam'dı. Batı ise Osmanlı'nın batısında kalan devletlerdi. Dinleri ise Hristiyanlıktı. Yani Doğu ve batının

savaşıın artık tarafları gayet açıktı. Bir tarafta Müslümanlar, diğer tarafta Hristiyanlar. Fatih Sultan Mehmet fetih

sonrası kendini Roma'nın veliahtı olarak gösterip kendine Kayzeri Rum dedi. Kendini veliaht göstermenin amacı ise

Roma İmparatorluğuna ait tüm topraklarda hak iddia etmekti. Öyle de oldu. Sürekli batıya seferler düzenledi. Gözü

Roma'daydı. Ancak buna ömrü vefa etmedi. Roma'yı alamadan vefat etti. Batı Fatih'in ölümünü üç gün tüm Avrupa'da

çan çalarak kutlayacaktı. Ama bu sevinçleri çok uzun sürmeyecekti. Zira doğunun yükselişi hızla devam edecekti.

Müslüman Doğulular Viyana kapılarına kadar dayandı. Hem de iki kez. Ancak ikinci dayanma doğunun felaketi

olacaktı. Osmanlı 1683'te Viyana'yı ikinci kez kuşattı. Ancak Katolik ve leh kral Yan Sobiyeski'nin yardımıyla

Osmanlı bozguna uğrayıp geri çekildi. Kral Yan Sobiyeski Roma'nın ve batının yegane komutanı Sezar'ın "Geldim,

gördüm, yendim" sözüne selam çakarcasına Papa'ya gönderdiği mektupta "Geldim, gördüm, tanrı yendi." diyecekti. Burada

da batının doğuya mesajı açıktı. "Sizi batıda istemiyoruz." Batıyla Doğu'nun Savaşı'nda Viyana kuşatması devrim oldu

ve üstünlük tekrar batıya geçti. 1699 yılında imzalanan Karlovça anlaşması ile Türkleri ve Müslümanları batıdan atma

planı başladı. Geri çekilme Viyana kapılarından Sakarya'ya kadar sürecekti. Ta ki Mustafa Kemal adında bir Türk

subayı ortaya çıkana kadar. Mustafa Kemal ile başlayan Kurtuluş Savaşı doğu ve batının yüzyıllardır devam eden

savaşının son cephesi olabilirdi. Çünkü doğuda batının karşısında durabilecek hiçbir güç kalmamıştı. Neredeyse tüm

doğu İngilizlerin ve batılıların sömürge ve işgali altındaydı. Bundan dolayı bu savaş kaybedilmemeliydi. Öyle de oldu.

Düşman yurttan atıldı ve doğu ve batının savaşı başladığı yere Turuva Savaşı'ndaki sınırlarına geldi. Ancak

savaş cephede olmasa bile masada devam edecekti. Katolik batının isteği hala Katolikler için önemli olan yerlerde söz

sahibi olmak. Bunların başında da her şeyin başladığı yer olan İznik geliyor. Bundandır ki her Papa İznik'e gelmek

istedi ama gelemediler. Fatih Sultan Mehmet Han'dan sonra başlayan süreçte gelme ihtimalleri zaten yoktu.

Cumhuriyet kurulduğunda ise güçten düşen doğunun halini fırsat bilip gelmek istediler. Ancak bu sefer de Atatürk

izin vermeyecekti. Zira Katolik Batı için İznik'in önemi ortadaydı. Ve tarihler 2025'i gösterdiğinde Papa

İznik'e geldi. Ve gelmeden önce de Türkiye'de yaşayan Ortodokslar tıpkı İstanbul'un fethinden önce yaptıkları

Katolik Latin külahı görmektense Osmanlı sarığı görmeyi yeylerim açıklamalarında olduğu gibi Katolik Papa'nın İznik'e

gelmemesi gerektiğini söyledi. Ancak kulak asan olmadı. Papa İznik'e geldi. Ayinlerini yaptı. Şimdi bu anlattıklarım

size fazla romantik, kurgusal hatta komplo teorisi olarak geliyor olabilir. Ancak günümüzde gelinen noktada

Avrupa'daki siyasetçiler seçim kazanmak için Viyana İstanbul olmamalı sloganlarıyla seçim kampanyası yapıyor.

Bu noktada doğunun temsilcisi Türkiye'nin böyle bir taviz vermesi açıkçası koca bir soru işareti. Çünkü

batının planı açık. Bizi geldiğimiz yere geri göndermek. Zira onlara göre bu topraklar Yunanlıların bundandır ki

Avrupa Birliği'ne gram faydası olmayan hatta maddi olarak zararı olan Yunanistan'ı birliğe aldılar ve

Avrupa'nın adeta şımarık çocuğu yaptılar. Zira Doğu Batı Savaşı'nda batıın ilk temsilcisi Yunan Akalardı.

Şimdi gelinen bu noktada ne yapılmalı? Papa'nın bu ziyareti masum hatta turistik bir ziyaret olarak kalmalı.

devamı getirtilmemeli. İzniye herhangi bir Katolik yapılanma hatta nüfuslanma engellenmeli. Buraya Müslümandan ziyade

Katoliklerin en büyük düşmanı Ortodoks nüfus yerleştirilmeli. Ve Doğu Batı Savaşı'nda doğunun ilk komutanı Truvalı

Hektor'un ya bu hem Müslüman değil hem Türk değil diyerek söylenmeden Çanakkale açıklarına özgürlük anıtı büyüklüğünde

bir heykeli dikilmeli. Zira simgeler önemlidir. Adamlar seni parçalayacak anlaşma yani Mondros'u batının ilk

komutanı Agemennon adlı zırklıda yaptırıyor. Sen de mesajını açık bir şekilde böyle bir heykeli dikerek

verebilirsin. Zira Batı unutmuyor diye korkmamak lazım. Çünkü asıl korkuyu Doğu bu savaşı unuttuğunda duymak gerekir.